W pokoju

Puchon

Arthur objał ją w talii i mocno przycisnął do siebie, gdy go pocałowała. Całował ją namiętnie, czując jej zapach i delektując się chwilą.

Gość

Wplotła palce w jego włosy. Iluzja...
- Już Ci lepiej? - spytała szeptem, patrząc w jego oczy.

Puchon

Arthur spytał się:-Czemu czuję, ze coś jest nie tak??-pocałował ją znowu i patrzył jej w oczy długo.

Gość

- Bo może jest? - spytała ponownie cicho, jakby bojąc się. Rzuciła torbę na ziemię i objęła jego twarz w dłonie. Nie marzyła o niczym innym jak o jego ciepłych ustach. Szybko się w nie wpiła.

Puchon

Arthur objął ją i oddawał jej pocałunki. gładził jej włosy i biodra. Pozwolił jej i sobie odpłynąc, trwac w tym momencie...

Gość

Błądziła po jego plecach, chcąc zapomnieć. Lękając się ryzyka. Oparła się o ścianę, wciąż go całując.

Puchon

Arthur przestał:-Powiedz, co Cię gryzie...

Gość

- Nie chcę. - szepnęła i znów go pocałowała.

Puchon

-Lettie..-odparł:-Widze.. martwię się.. czego się boisz??-zastanawiał się sam w duchu."Moze nie jest pewna, czy mnie chce...Może..". Spojrzął na nia i w jego oczach odbił się smutek i troska.

Gość

Musnęła jego usta i wspięła się na palce. Zmniejszyła odległość między nimi.
- Po prostu... gdybyś wiedział, co robiłam... Nie chciałbyś mnie.

Puchon

-Moze mi opowiedz.. zaryzykuj....

Gość

- Nie chcesz wiedzieć... Po prostu straciłam nadzieję, nie czekałam na Ciebie, poddałam się woli rodziny... Bawiłam się... nie tylko Czarną Magią. - smutno spojrzała w jego oczy.

Puchon

Arthur powiedział:-Miej to za soba.. powiedz....

Gość

Zrobiła palcami zrobiła ludzika i poszła nim po jego piersi.
- E... - jęknęła. - Po prostu... Sama nie wiem jak to ująć... Pamiętasz, czym zajmowali się moi rodzice? Troszkę im pomagałam w 'pracy'. No cóż... Czasem niektórzy po prostu musieli zginąć... Korzystałam z życia... Resztę dopisz sobie sam.

Puchon

Arthur westchnał i puścił ja. Nie wiedział, co powiedzieć. Patrzył sie w podłogę nieco zmieszanym wzrokiem. Po chwili podniósł go na nią. Westchnął i rozpiał koszulę. Wziął jej rekę i poprowadził wzdłuż blizny, którą miał. Szła w poprzek klatki piersiowej.

Gość

Blizna ją nie ruszyła... lecz była na ciele ukochanego. Wzięła głęboki oddech.
- Co to jest?

Puchon

-Pamiątka, bym trzymał gardę.....-odparł Arthur. Pokazał dwie maleńkie blizny w kształcie kropek na szyi:- PRawie umarłem.. ale.. w koncu go ząłatwiłem...

Gość

Zaśmiała się.
- Czyli co zdradzamy ile zabiliśmy? - musnęła jego policzek dłonią.

Puchon

Arthur odparł:- Gdy byłem cal od śmierci.... przypomniałem sobie Ciebie....

Gość

- Czy pocieszy Cię fakt, że jak zabijałam to wcale nie miałam Twojej twarzy przed oczami? - zaśmiała się i musnęła jego warg palcem. - Kocham Cię. - szepnęła.