W pokoju

Puchon

Arthur odparł:-Tym razem mi nie znikniesz?-objął ją mocno i suszył jej łzy swoim garniturem.

Gość

Zaśmiała się i wtuliła w jego klatkę piersiową. Powoli się uspokajała, to głos Arthura tak działał.
- Chyba nie, ale wiesz... Nie powinnam Ci tego obiecywać, ale jak coś, wezmę Cię ze sobą. Chyba, że nie będziesz chciał - dodała i zadarła głowę do góry, aby spojrzeć w jego oczy.

Puchon

-Oczywiście, ze bęe chciał..-odparł z uśmiechem i szepnął jej prosto w cuho:-Z Toba wszędzie..- i pocałował ją w policzek, potem w nos.

Gość

- Wiesz co... Nie bądź taki pewny, jestem człowiekiem, pewnie nie jeden raz się na mnie zawiedziesz - uśmiechnęła się, gdy musnął jej policzek i nos. Tego jej brakowało... Starego Arthura... Przez tyle lat zastanawiała się, gdzie zgubiła coś cennego. Była nieszczęśliwa, a teraz... wszystko jasne... to On był kluczem, tylko On.

Puchon

Arthur uśmiechnął się do niej i spojrzał jej w oczy:- Ja Cię nie zostawię... zależy mi na tym, byś była blisko...-odparł Arthur.

Gość

Pogłaskała go po policzku.
- Nie wiesz, co mówisz. Nie wiesz, jak się zmieniłam... Slytherin do dom paskudnych charakterów. Nawet nie wiesz jak bardzo... Naprawdę potrafimy ranić... I nie chcę by to Ciebie właśnie spotkało.

Puchon

-Więc to zrób..-odparł stalowym głosem:-Prosze... wystarczy, zę powiesz, ze nie chcesz...-odparł.

Gość

- Jeśli chcesz być królikiem doświadczalnym moich czarnomagicznych umiejętności, to się nie zgodzę... Ale... - urwała. Co to za głos? Taki beznamiętny... pusty... Już go skrzywdziła? Jej słowa były tak ostre? Nie chciała... Tak ciężko jest się chwytać brzytwy - ale... Wiesz co? Carpe diem. - wspięła się na palce i musnęła jego usta swoimi.

Puchon

Arthur nic nie odpowiedział tylko przyciągnął ją do siebie i pocałował namiętnie. Całe ciepło.. uczucia, które żywił.. wszystko przelewało się w tym pocałunku.

Gość

Zarzuciła mu dłonie na kark, delikatnie go masując. Cudowne uczucie, pomyślała, zatracając się w pocałunku. Miała nadzieję, tak była głupia, że tak będzie zawsze. Arthur, och, poczciwy Arthur. Gdyby tylko ojciec się dowiedział... Odgoniła od siebie te myśli. "nie chcę Cię skrzywdzić".

Puchon

Arthur całował ją rpzez chwilę i przestał:-I jak? Warto?-spytał usmiechajac się.

Gość

- Ryzyko czasem się opłaca. Tylko czasem - dodała po na myślę - I tylko w tej sprawie. Przynajmniej dla Ciebie. - sama się gubiła w swoich słowach, może to przez ten pocałunek? Dreszcze przeszedł jej po plecach. W jego ramionach czuła się tak bezpiecznie. - Och, wiesz o co mi chodzi. - zakończyła, sama siebie nie rozumiejąc.

Puchon

-Wiem..-odparł Arthur i pocałował ja namiętnie.:-brakowało Ciebie..

Gość

- Aż tak bardzo? - spytała, odwzajemniając pocałunki. Zjechała dłońmi po torsie i zatrzymała się na krawacie. Zacisnęła je na materiale - Wiesz co... Bardzo przystojnie wyglądasz jak jesteś tak elegancki - mruknęła mu do ucha i przygryzła lekko płatek.

Puchon

-Dziękuję..-mruknął Arthur i pocałował ją w szyję.

Gość

Mruknęła cicho z zadowolenia.
- Co raz bardziej podoba mi się to ryzyko. - ujęła jego dłoń bardzo delikatnie.

Puchon

-Lettie.. długo czekałem...-odparł Arthur.

Gość

- E tam, tylko tak mówisz, tak naprawdę w ogóle tego nie odczułeś - zaczęła się z nim droczyć

Puchon

-Chyba żartujesz..-uśmiechnął się:-Ile to już lat...-przytulił ja do siebie.

Gość

- 10 równo - odparła cicho. - Ale jestesmy starzy - jeknela niezadowolona.

[och, ale w tych postach widac niewyspania. osz.]